موش های زنده خوار، منتظر زلزله تهران؟ +عکس | ماجرای موش های آدمخوار تهران حقیقت دارد؟!

 ۶ روز از وقوع زلزله در اطراف تهران و احساس لرزش در این شهر گذشت و در تمام این روزها بازار پیش‌بینی وقوع زلزله‌ای ویرانگر در تهران و عواقب آن داغ بود تا سرانجام شب گذشته دوباره تهران و استان البرز لرزید. لرزشی که اضطراب و هراس از آن، مردم را به خیابان‌ها و پارک‌ها کشاند. حالا تمام بحث‌ها و خبرهای غیررسمی بازارشان گرم‌تر می‌شود.

روز گذشته پیش از اینکه زلزله دیشب همه چیز را تکان دهد، خبری در رسانه‌ها منتشر شد که از حمله موش‌های «زنده خوار» و «آدم‌خوار» به مردم در صورت وقوع زلزله حکایت می‌کرد. بهرام عکاشه پدر زلزله‌شناسی ایران در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین این اخبار را بیشتر از این‌که یک پیش‌بینی علمی بداند، فانتزی و تخیلی می‌داند و می‌گوید: «برخی دوست دارند که با استفاده از این حرف‌ها خبرهایشان را داغ کنند و برای مردم حرف‌های جالب و جذاب بزنند. آنها نمی‌خواهند حرف‌های تکراری بزنند در حالی که باید در این زمینه حرف‌های تکراری زد. من سال‌ها پیش اعلام کردم که باید سازمان مدیریت بحران داشته باشیم، باید نظارت بیشتری روی بحث ساخت‌وساز بکنیم، باید آگاهی و آمادگی مردم را بالا ببریم. این‌ها بحث‌هایی است که باید به‌جای پرداختن به فانتزی‌ها، رویشان تمرکز کرد.»

او ادامه می‌دهد: «وقتی جسدی زیر یا روی خاک رها باشد نه‌فقط موش‌ها بلکه جانوران دیگر هم سراغ آن می‌روند اما تجربه وقوع زلزله در کشورهای دیگر نشان نمی‌دهد که بحرانی در این خصوص وجود داشته باشد و اساساً این موضوع مسئله اصلی نیست که باید به آن فکر کرد و پرداخت.

عکاشه در جواب اینکه آیا زمان و شدت زلزله تهران قابل پیش‌بینی است می‌گوید: «با توجه به روند پیشرفت علم زلزله‌شناسی می‌توان گفت کشورهایی مانند آمریکا و ژاپن که در این زمینه پیشرو هستند احتمالاً ۵۰ سال دیگر بتوانند وقوع زلزله را پیش‌بینی کنند. بنابراین در حال حاضر نمی‌توان به هیچ‌کدام از پیش‌بینی‌ها اعتماد کرد.»

او باوجود تأکید بر غیرقابل‌ پیش‌بینی بودن زلزله، بر روی لزوم افزایش آمادگی‌ها در برابر این اتفاق اصرار می‌کند و می‌گوید: «درست است که زلزله غیرقابل پیش‌بینی است اما باید توجه داشت که شهری مانند تهران که گسل‌های زیادی آن را احاطه کرده‌اند هر لحظه در معرض خطر است و باید آمادگی‌ها را در این مورد بالا برد.»

به گزارش آفتاب، روزنامه قانون پیش از این نوشته بود: 

زلزله تلنگري براي مديران پايتخت بود تا بدانند چه اندازه در برابر زلزله و حوادث پس از آن آمادگي دارند. اطلاع‌رساني ضعيف، نبود مديريت واحد، پس از زلزله اخير نمايش ضعيفي از آمادگي پايتخت در برابر زلزله بود. اين روزها تهراني‌ها يك سوال مشترك دارند، مهم‌ترين چالش فراروي مديريت بحران تهران چه مساله‌اي مي‌تواند باشد؟ كمبود تجهيزات و امكانات براي امدادرساني، وجود صدها هزار بافت فرسوده با كوچه و خيابان‌هاي تنگ و باريك يا تعداد عجيب موش‌هاي پايتخت؛ چالش اصلي كدام است؟

پلاسكو اوج بي‌دفاع بودن، كمبود تجهيزات و امكانات امدادرساني را در پايتخت به‌ نمايش گذاشت. آواربرداري يك ساختمان ۱۷ طبقه آن‌ نيز در زماني كه تمامي ارگان‌ها و سازمان‌هاي استاني و كشوري براي كمك به شهرداري بسيج شده بودند، بيش از ۹ روز طول كشيد. حال تصور كنيد آواربرداري يك كلانشهر ۱۱ميليون نفري چند ماه به‌ طول خواهد انجاميد و نكته قابل توجه اينجاست تا پايان آواربرداري، موش‌هاي تهران چه بلايي بر سر اجساد دفن شده زير آوار يا مصدومين و افرادي كه در زير آوار گرفتار شده‌اند، خواهند آورد.

اعضاي شوراي شهر تهران و برخي از نمايندگان مجلس درباره جمعيت 50 يا 70ميليوني موش‌هاي پايتخت سخن گفته و آن را يكي از چالش‌هاي مديريت بحران تهران پس از وقوع زلزله بيان كردند.

موش‌هايي كه ديگر مردم تهران به آن‌ها عادت كرده‌اند. پرسه موش‌ها يا غذا خوردن آن‌ها در گوشه و كنار شهر بدون ترس از انسان‌ها به يكي از معمولي‌ترين تصاوير پايتخت تبديل شده‌ است. جمعيت ۵۰ ميليوني موش‌ها هر روز افزايش مي‌يابد و در اين ميان تمامي طرح‌هاي مقابله با موش‌هاي پايتخت با شكست مواجه مي‌شود. به‌ گفته كارشناسان جمعيت بالايي از موش‌هاي پايتخت، مهاجم و از نوع زنده‌خوار هستند؛ مساله‌اي كه موجب نگراني شهروندان و برخي از مسئولان مديريت بحران كشور شده است. سبك زندگي ماشيني، سبك زندگي موش‌ها را نيز تغيير داده است، زندگي موش‌ها در سطح شهر و كنار مردم، موجب تغيير سبك زندگي آن‌ها شده است. موش‌ها به‌ راحتي در كنار گربه‌ها غذا مي‌خورند و از انسان‌ها نمي‌ترسند. غذا به‌ اندازه كافي براي آن‌ها وجود دارد و مكان امني براي زندگي دارند. هنگامي‌ كه تمامي فاكتورهاي زاد و ولد وجود دارد، آمار جمعيت چند در دهه اخير آمارهاي ضد و نقيضي از جمعيت موش‌هاي پايتخت ارائه شده است و مسئولان همچنان بر سر اين آمار به جمع‌بندي نهايي نرسيده‌اند. يك عضو شوراي شهر تهران جمعيت موش‌هاي پايتخت را ۵۰ميليون اعلام مي‌كند اما مسئولان شهرداري آن را در حدود دو ميليون مي‌دانند و البته برخي از كارشناسان نيز تعداد موش‌هاي پايتخت را ۲۰ ميليون اعلام كرده‌اند.تعداد آن‌ها هر چند ميليوني كه باشد، يك مساله درباره همه اين آمارها صدق مي‌كند و آن ناكارآمدي طرح‌ها و برنامه‌های مبارزه با افزایش جمعیت موش‌های پایتخت است؛ چرا كه اگر اين طرح‌ها موفق بودند، شاهد جولان اين موش‌هاي زنده‌خوار در تهران نبوديم.

شهرداري براي مبارزه با موش‌ها طرح‌هايي همچون طعمه‌گذاری، سم ریختن، موش‌گیری با تفنگ بادی و مسدود كردن كلوني موش‌ها با رزین وارداتی را اجرا كرده است؛ طرح‌هايي كه موجب كنترل يا كاهش جمعيت موش‌هاي پايتخت نشده است. زاد و ولد و افزايش جمعيت موش‌ها عوامل بسياري دارد. حفره‌ها، شكاف‌ها، رطوبت و غذا عواملي هستند كه بايد ابتدا براي مقابله با موش‌ها به سراغ آن‌ها رفت. زباله‌ به‌ عنوان مهم‌ترين عامل منبع تغذيه موش بايد كنترل شود. همچنين بايد حفره‌هاي شهري را كه مكان مناسبي براي موش‌هاست، از بين ببريم. به‌ تازگي در ساخت و سازهاي شهري از فوم استفاده مي‌شود. دستگاهي وجود دارد كه فوم را داخل روزنه‌ها تزريق مي‌كند. اگر حفره‌گاه‌ها از بين ‌رود، يكي از عوامل وفور موش نيز حذف مي‌شود. عامل ديگري كه در كنترل جمعيت موش‌هاي شهر بسيار تاثيرگذار است، لايروبي و پاكيزه نگه داشتن جوي‌هاي آب و نهرهاست. در جوي‌هاي آب علاوه‌ بر درز و شكاف، رطوبت مورد نياز موش‌ها و غذاي كافي نيز وجود دارد. براي از بين بردن موش‌ها روش‌هاي شيميايي نيز وجود دارد. انستيتو پاستور استفاده از برخي سموم مجاز، طعمه‌گذاري مسموم و عقيم‌كردن موش‌ها را توصيه كرده است. به‌ گفته مسئولان انستيتو پاستور داروهايي وجود دارد كه موش‌ها را از طريق فضله موش ديگر نيز مي‌توان عقيم كرد.اما چرا طرح‌هاي انستيتو پاستور تاكنون در شهرداري تهران به‌ كار گرفته نشده است؟ پرسشي كه مديران شهرداري تهران بايد پاسخگوي آن باشند.